Willem van Kooten (Hilversum, 7 januari 1941) is een Nederlandse zakenman en voormalig radiopersoonlijkheid onder het pseudoniem Joost den Draaijer.

.

Van Kooten begon zijn carrière als programmaleider en diskjockey bij de voormalige zeezender Radio Veronica. Als student Nederlands weet hij zich hier via een vakantiebaantje binnen te werken. In de tijd dat hij voor de zeezender werkt, ziet hij in de Verenigde Staten hoe daar commerciële radio gemaakt wordt. Ideeën over hitlijsten en tipparades neemt hij over, en op 2 januari 1965 wordt de Veronica Top 40 geboren. Ook andere hitlijsten zijn door hem geïnstigeerd, namelijk de Hitwezen Top 50 in 1964, de Hilversum 3 Top 30 in 1969 en de Radio Noordzee Top 50 in 1971.

Willem van Kooten heeft een eigen platenlabel, een productiemaatschappij en een muziekuitgeverij, alle onder de naam Red Bullet. In deze hoedanigheid is hij van 1965 tot 1988 de belangrijkste investeerder in Golden Earring. Hun platen worden door bemiddeling van Van Kooten bij diverseplatenmaatschappijen uitgebracht en – uiteindelijk bij tanend succes – op zijn eigen label. Als wisselwerking levert dit de Earring in de jaren ’60 gratis extra publiciteit op, want Van Kooten draait bij Veronica de platen van de Haagse rockband. Die singles zijn tegelijk ook zijn producten waaraan hij geld verdient. Willem van Kooten is hiermee het prototype van de diskjockey die op handige wijze zijn eigen producten in de publiciteit weet te brengen. Vele collega-diskjockeys zullen hem volgen.

Als programmaleider bij Veronica en Radio Noordzee introduceert Van Kooten vele vernieuwende ideeën, zoals de horizontale programmering in programmablokken van twee uur:

• dagelijks dezelfde diskjockey op hetzelfde uur,
• de terugkerende muziekprogramma’s met eenzelfde aard muziek eveneens op hetzelfde uur van de dag.

Daardoor worden radioprogramma’s op eender welk uur van de dag direct door de luisteraar herkend.

Joost den Draaijer vertrekt eind 1968 vanwege een zakelijk en artistiek verschil van mening bij Radio Veronica. Dat jaar presenteert hij het AVRO tv-programma Moef Ga-Ga. Bij de VPRO krijgt hij gedaan dat hij in de lente van 1969 een pilot van de Hilversum 3 Top 30 mag presenteren “om Hilversum wakker te maken voor de wereld om hen heen”; het signaal wordt opgepikt want de lijst blijft. Hij werkt in 1971 tegelijk bij de NOS op Hilversum 3 en bij Radio Noordzee, alwaar hij platen van zijn nieuwe label Pink Elephant promoot. Tot april 1971 presenteert hij op deze zenders twee concurrerende hitparades. Hij moet kiezen voor Radio Noordzee en daar presenteert hij tot in het voorjaar van 1972.

In 1974 duikt hij op bij de NOS op Hilversum 3 om het horizontale programma Joost mag niet eten op werkdagen tussen 18 en 19 uur te presenteren. Over dat uitzenduurtje bereiken de omroepen geen overeenstemming en dus neemt de NOS het waar. Dit programma was het eerstehorizontaal geprogrammeerde programma op de radio. Later wijzigt het programma in de naam NOS Maal en in mei 1978 wordt het programma, na een conflict met de NOS over belangenverstrengeling, door Frits Spits overgenomen en verandert de naam in De Avondspits. Vanaf dat moment trekt Van Kooten zich terug uit de radiowereld, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat de moderne deejay steeds minder vrijheid krijgt. Ter ere van Joost zijn afscheid verschijnt de single “Joost mag niet eten” van het Nederlands Artiestenkoor dat de top 20 van de Nederlandse hitlijsten haalt.

In de jaren ’80 en ’90 gaat Van Kooten zich steeds meer toeleggen op onroerend goed, waaronder huizen en golfbanen. Met name in Portugal is hij actief. Als zakenman vergaart Van Kooten een fortuin dat op 200 miljoen euro wordt geschat (Quote). Hij treedt verder op als geldschieter voor het softwarehuis Paralax van Samuel Meyering. Hij stelt ook beginkapitaal ter beschikking voor Leefbaar Nederland (onder beding dat Pim Fortuyn lijsttrekker wordt) en Leefbaar Hilversum, voor welke laatste partij hij zich ook als verkiesbaar beschikbaar stelt – maar de kieslijst niet haalt. Tegenwoordig is Van Kooten o.a. grootaandeelhouder van Arrow Classic Rock, Arrow Jazz FM en het bronwaterbedrijf Anl’eau van de WMD te Anloo.

Bij de lintjesregen van 2006 is hij benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.